Als de wind verandert, pas je de zeilen aan

Ik was een jaar of elf, twaalf toen ik voor het eerst zeilde. Van kennissen mocht ik een Optimist lenen. Ik kreeg een half uur uitleg, stapte in en weg was ik. De hele dag heb ik heen en weer gevaren over die plas. Ik vond het direct te gek en kon er geen genoeg van krijgen.

Zeilen is voor mij vrijheid. Vrij in de natuur, bezig met de natuur. Skiën komt aardig in de buurt, maar zeilen is onafhankelijker. Geen lift, geen wachtrij, geen route, alleen ik, de boot, de wind en het water.

Dat gevoel van rust, focus en vrijheid ervaar ik juist het sterkst als het in mijn hoofd druk is. Als de wind van binnen en van buiten tegelijk opsteekt. Dan geeft het water mij ruimte.

Op het water leerde ik iets over mezelf wat ik op land lang niet zag: ik kan bang zijn en heldhaftig tegelijk. Zeilen ontspant me, maar het vraagt ook iets van je. Balans. Aandacht. Respect voor de omstandigheden.

Ik heb vaak geprobeerd te forceren. Te scherp aan de wind te varen. Te grote afstanden af te leggen, te snel willen. En elke keer fluiten de omstandigheden me vanzelf terug. De wind en omstandigheden bepalen uiteindelijk. Niet jij.

Dat is geen zwakte. Dat is bewust sturen. Soms is één, twee of tien keer extra overstag gaan beter dan blijven duwen tegen de elementen. Het kost tijd om dat te leren, soms kost mij dat nog steeds een paar dagen.

In mijn werk en in Moef zie ik hetzelfde terug. We willen allemaal vooruit, resultaat, impact. Maar omstandigheden veranderen voortdurend. Wie te rigide vasthoudt aan een koers, raakt uitgeput of loopt vast.

Een visie is mooi, maar de weg ernaartoe vraagt om bijsturing. Dat geldt voor bedrijven, voor mensen en ook voor mijzelf.

Vroeger hield ik vast, koste wat kost. Altijd volhouden, doorbijten, niet opgeven. Nu weet ik dat bijsturen juist kracht is. Soms is een paar graden ruimer varen genoeg om weer adem te krijgen.

Balans is voor mij geen evenwicht of rustpunt. Het is beweging. Aandacht. Meebewegen met wat er is.

Als ik te veel in korte tijd wil bereiken, merk ik het direct. Dan wordt het onrustig. Dan is het tijd om af te vallen van de wind, koers en zeilen iets bij te stellen. En vaak helpt het om een paar keer extra overstag te gaan.

Bij zeilen weet je: een paar graden verschil in koers kan de hele ervaring veranderen. Minder spanning op het roer. Meer ontspanning. Meer plezier.

Zo zie ik het ook bij Moef. We proberen niet alles om te gooien, maar mensen te helpen kleine aanpassingen te maken. Even opstaan, even bewegen, even bijsturen. Die paar minuten maken een wereld van verschil in energie, houding en focus.

We zijn niet gemaakt om stil te zitten. Zitten is geen echte rust. Rust is herstellen in beweging, net als een schip dat in de wind ligt, niet stil, maar in balans.

Ga dus regelmatig overstag. Niet omdat je verdwaald bent, maar omdat je koers houdt.