Van CEO naar Moef: waarom ik nu geloof in “low cost, no pressure”
Ik stond in de lift van een hotel in Singapore. Een grote spiegel, strak pak, nette schoenen. Uiterlijk klopte alles. Maar terwijl de lift omhoog ging, voelde ik het tegenovergestelde: een korte, hoge ademhaling, spanning in mijn borst en een stem in mijn hoofd die fluisterde: wat doe je hier eigenlijk?
Ik keek mezelf aan in die spiegel en zag niet iemand die trots was, maar iemand die iets aan het bewijzen was. Voor wie eigenlijk? Mijn gezin zat duizenden kilometers verderop. Zij moesten het zonder mij zien te redden, terwijl ik hier stond te ‘presteren’. Was dit het waard? Was dit de prijs van succes?
In dat moment wist ik het. Mijn gezin was belangrijker dan alles wat ik ooit kon verdienen. Ik stapte uit de lift, letterlijk en figuurlijk. Ik koos voor een ander pad.
Die keuze was niet makkelijk. Ik had jarenlang gebouwd aan status, groei en winst. Altijd vooruit, altijd meer. Maar ergens onderweg verloor ik mezelf. Ik was iemand geworden die constant bezig was met morgen. Hard werken, later cashen, dan pas genieten. Alleen: dat ‘later’ kwam nooit dichterbij.
Toen ik stopte als CEO voelde het in eerste instantie als opgeven. Ik was gewend aan controle, invloed, aanzien. En ineens was er stilte. Geen druk, geen targets, geen vergaderingen. Die stilte voelde eerst beangstigend, maar langzaam begon ik hem te waarderen. Daarin vond ik terug wat ik kwijt was geraakt: rust, aanwezigheid en plezier in kleine dingen.
Ik begon een sportstudio in mijn eigen woonplaats. Niet om rijk te worden, maar om iets te betekenen. Om te laten zien dat gezondheid en verbinding ook lokaal kunnen bloeien. Die stap voelde klein, maar was voor mij enorm. Voor het eerst handelde ik niet vanuit ambitie, maar vanuit overtuiging.
Daarna kwam Moef. Een simpel idee, zonder investeerders, zonder druk, zonder grootse plannen. Low cost, no pressure. Een bewuste keuze. Ik wilde niet opnieuw in dezelfde val trappen: groeien om te groeien. Iedere euro die ik uitgeef, moet écht waarde toevoegen. Niet om indruk te maken, maar om impact te maken.
Wat ik inmiddels heb geleerd, is dat druk vaak zelfgecreëerd is. Je ziet het overal om je heen. Bedrijven die blijven klagen over te weinig klanten of marges. Mensen die zuchten onder hun eigen prestatiedrang. Terwijl de mooiste gesprekken die ik voer juist gaan over blije klanten, energie en samenwerking. Daar stroomt het. Daar is betekenis.
Ik geloof dat succes niet zit in méér, maar in beter. Niet in harder werken, maar in bewuster leven. En dat begint met het loslaten van controle. Vertrouwen dat je op elk moment kunt handelen, hoe het ook loopt. Dat inzicht heeft mij meer rust gegeven dan elk winstcijfer ooit kon doen.
Ik hoop dat wie dit leest, even stilstaat bij de koers die hij of zij vaart. Of het nog klopt. Of het écht van binnenuit komt. Want het leven is te kort om alleen maar vooruit te kijken naar een pensioen of een bedrag op de bank.
Blijf bij jezelf. Zoek dat innerlijke kompas. En als je voelt dat de druk te groot wordt: stap uit die lift, kijk jezelf aan, en durf opnieuw te kiezen. Low cost, no pressure. Dat is pas rijkdom.